Ja hoor; deel 3, oftewel week 3 van onze reis door Australië! Ook dit was weer een week waarin we veel langs de kust reden en op een paar fenomenale plekken terecht zijn gekomen.
Maandag 23 juli – Kalbarri binnenland
Het wordt een beetje een standaard verhaaltje maar de dag begint weer vroeg. Voordat de camping enigszins ontwaakt is zitten wij alweer in de auto, deze keer op weg naar de binnenlanden van Kalbarri National Park. Het binnenland van dit park staat bekend om zijn canyons die zijn uitgesleten door de Murchison river. Hier zijn dan ook weer veel mooie wandelingen te maken. We rijden eerst naar de Z-bend, hier zijn mooie uitzichtspunten en kan je twee trails lopen. We beginnen met de moeilijkste; de Z-bend trail, deze trail is echt superleuk! Het vergt goed wat klim- en klauterwerk en je hebt zelfs een paar ladders om af te dalen tot waterniveau, je daalt dus helemaal af de canyon in. onderweg komen we nog een typische Australische outback guy tegen die ons nog wat tips geeft over de trail en er daarna door hupst over de rotsen (en dit met abseilspullen op zijn rug en in zijn armen, hoe dan?). Na deze trail doen we de ‘four ways trail’, deze is makkelijker maar wel een stuk langer. Het is hier zo ontzettend stil en af en toe hoor je de mooiste vogelgeluiden. Als je eenmaal bij het water bent (en eigenlijk de hele route) is de omgeving adembenemend, met hoge rotswanden om je heen en superhelder water.
Na deze sportieve ochtend rijden we naar het bekendste punt van het park: nature’s window. Dit punt is zo bekend omdat het een rots is met een groot gat erin waardoor je de rivier kan zien, zeer fotogeniek dus. Na een gezellige lunch lopen we naar het punt toe en maken we een aantal foto’s voordat het druk wordt, in het gras onderin de canyon spotten we nog wat kangoeroes en daarna gaan we door. We rijden naar het uitzichtspunt waar we gisteren al heen wilden (maar toen begon het onwijs te hozen); Hawks Head Lookout. Het uitzicht is mooi, maar de plek is ons niet gunstig gezind, want als ik de auto weer start begint er een dashboardlampje onheilspellend te branden. Na een kort onderzoek blijkt het te betekenen dat de accu niet meer op kan laden. In het boekje over de auto staat dat we direct de auto aan de kant moeten zetten en de wegenwacht moeten bellen als we dit zien. Nou kan je dit wel vrolijk in een boekje zetten, maar wij stonden op dit moment in the middle of nowhere, aan het einde van een doodlopende weg (want: uitzichtpunt), waren al een tijd geen mensen meer tegengekomen én we hadden vanaf het stadje (tientallen kilometers verderop) al geen mobiel bereik meer….daar sta je dan….
Uiteindelijk besloten we om op hoop van zegen de auto weer te starten en terug te rijden naar het stadje. Dit bleek een verstandige keuze. Tijdens het rijden keek Thomas constant op zijn mobiel om te zien of hij alweer bereik had. Op het moment dat we dit weer hadden hebben we direct de auto langs de kant gezet en zijn we gaan bellen. Uiteindelijk komt het er op neer dat we de nacht in het dorp door moeten brengen en meteen in de ochtend de auto naar de garage moeten brengen. Het is jammer dat we deze nacht hierdoor op een betaalde camping moeten staan, maar er zitten drie grote voordelen aan; een keuken, een douche, en kangoeroes die vrijwel naast de auto rondspringen.
Dinsdag 24 juli – Kalbarri – Shell beach
We staan deze keer nog vroeger op dan normaal, want we willen bij de garage zijn zodra die open gaat. Door het geluk van een keuken besluit ik pannenkoeken te bakken voor ontbijt, feest! Hierna is er nog meer feest, want na een schietgebedje blijkt de auto nog te starten en kunnen we naar de garage rijden. We rijden nog wel bijna Evert-Jan (de kangoeroe) aan, maar ook dit gaat goed. Om het geluk compleet te maken blijkt dat ze bij de garage een goede accu hebben en dat we dus maximaal een dag hoeven wachten (anders had deze besteld moeten worden en gezien we in de middle of nowhere zitten zou dat wel even duren). Omdat we wel flink wat tijd te doden hebben besluiten we naar het bruisende centrum van Kalbarri te gaan en zijn grootste attractie; het pelikanen voeren in de ochtend. Het leukste hiervan is eigenlijk dat we er supervroeg zijn, we chillen op een bankje dat half in de zee staat en langzaamaan komen er een heleboel ‘wilde’ pelikanen onze kant op, en echt heel dichtbij! Na dit toeristische spektakel begint het echte wachten. Gelukkig ligt het plaatsje mooi aan het water maar toch ben ik onrustig; ik wil door, ik wil meer dingen zien!
Al om 11 uur worden we gebeld; de auto is klaar! We worden bij de drive tru van de bottleshop opgehaald door onze automonteur in een gigantische auto en zien dan weer onze geliefde auto staan. Het gekke is dat als je op deze manier reist, je meteen alles kwijt bent als je geen auto meer hebt, je hebt geen onderdak, geen vervoer, geen keuken, slaapkamer, badkamer en geen spullen. Dat realiseer je je echt als hij het niet meer doet; je kan ineens geen kant meer op. Gelukkig was dit dus van korte duur. Hierdoor hebben we ineens veel meer tijd over dan we van te voren dachten. We improviseren de dag een beetje. Eerst rijden we naar Billabong Roadhouse, het enige tankstation in de wijde omtrek en een hele grappige plek, met een restaurantje enzo erbij. Het eerste plan was om hier te overnachten maar nu zijn we hier wel heel vroeg dus tanken we en rijden we door. Uiteindelijk besluiten we het eerste deel van een World Heritage Trail richting Denham te rijden. We stoppen nog even bij de stromatolieten; de oudste levende organismen op aarde die half in het water liggen. Daarna rijden we door naar onze camping die aan het strand ligt met als grootste pluspunt; een spa! Dus tijdens zonsondergang liggen we heerlijk in een warm bubbelbadje schoon te weken.
Woensdag 25 juli Shell beach – Edaggee
We staan deze ochtend weer op een betaalde camping en dat betekend; warme douche! De douche is heel lekker maar ik heb de hele tijd het idee dat er nog zweet op mijn gezicht zit omdat het water zout smaakt. Als ik mijn tanden ga poetsen kom ik tot de conclusie dat het water hier gewoon zout is, wat niet superchill is bij het tandenpoetsen kan ik vertellen. Hierna rijden we door naar Denham, een klein plaatsje op het uiteinde van een schiereiland. Als we bij het plaatsje aankomen ontdekken we dat je hier eigenlijk niet zo bar veel kan doen zonder fourwheeldrive, dit is een kleine teleurstelling. Gelukkig verteld het meisje bij de tourist information ons wel over een mooie wandeling die je rond de ‘little lagoon’ kan maken, dus dit besluiten we te doen. Je schijnt een rondje te kunnen maken om de lagoon heen, en het stukje waarbij hij uitmondt in de oceaan moet je een klein stukje door het water waden.
De wandeling is inderdaad erg mooi; eerst een stuk strand en daarna wordt het zand oranje en het water superblauw. Aan het einde wordt het zand heel diep en modderachtig dus het lopen gaat wat lastiger. Als we eenmaal bij de monding van de lagoon aankomen staat ons een teleurstelling te wachten; het water is een paar meter diep, is ijskoud en stroomt onwijs hard. Conclusie; hier kunnen we niet overheen. Als we ons omdraaien begint het ook nog eens te regenen, dus we besluiten de terugweg (waar mogelijk) hard te lopen om een stuk sneller terug te kunnen zijn. We komen ondanks dit toch vrij doorweekt aan bij de auto en genieten van een welverdiende lunch. Hierna rijden we weer het hele schiereiland af richting het vaste land. Onderweg stoppen we nog even bij Shell Beach, een strand dat helemaal uit kleine schelpjes bestaat.
Donderdag 26 juli Edaggee – Carnarvon – Lyndon River
We rijden deze ochtend naar een van de grotere steden in dit gebied; Carnarvon. Met voor ons als hoofdattractie; de Woolworths. Op veel plekken hier hebben ze alleen een IGA en die zijn megaduur, dus zodra we een woolworths tegenkomen slaan we proviand in voor het leven. Zo ook nu. In Carnarvon blijkt niet bijster veel te doen maar er wordt wel erg veel fruit geproduceerd. We gaan eerst even naar een mooie baai om te genieten van het zonnetje en rijden daarna de ‘fruit loop’. Dat is een rondje dat je kan rijden langs boerderijen die vaak ook een winkeltje hebben. Ik vind het wel heel erg cool dat ze hier door het klimaat gewoon bananen en mango’s enzo verbouwen. We kopen wat bananen en groenten bij een kraampje en stoppen daarna bij de bekendste boerderij waar we een gigantisch mango-ijsje (met verse stukjes) delen. Carnarvon is trouwens niet de meest welvarende stad; de wc’s zijn vies en liggen vol met drugsspullen, en er lopen veel aboriginals rond die aan het zwerven zijn. Na de fruit loop zijn we eigenlijk wel een beetje klaar met rijden en besluiten we bij een dorpje te gaan kijken dat dichtbij onze rest area ligt. Helaas blijk je hiervoor over 23 kilometer onverharde weg te moeten rijden, dus besluiten we dit niet te doen en maar gewoon lekker te ontspannen op de camping in het zonnetje.
Vrijdag 27 juli – Lyndon River – Coral bay
We stonden weer vroeg op om naar een plek te gaan waar we al lang naar uitkijken; Coral Bay. Hier schijn je prachtig te kunnen snorkelen. We denken erover om de aankomende dagen op betaalde campings te gaan staan omdat er in de wijde omgeving geen gratis campings te bekennen zijn. Als we Coral Bay in komen rijden zien we echter vooral campings die supervol staan. We besluiten meteen maar even op verkenning te gaan of we uberhaupt wel ergens kunnen overnachten hier. Lang verhaal kort; binnen 15 minuten hebben we niet alleen een campingplaats, maar hebben we ook besloten om op een Mantaray-tour mee te gaan die dezelfde ochtend nog vertrekt. We hebben nog 20 minuten voordat we moeten verzamelen, dus we rijden de auto naar zijn plekje, springen in onze zwemkleding, pakken de handdoek, drinken en zonnebrand en haasten ons naar de verzamelplek.
Ik zou echt eeuwig over deze dag kunnen vertellen, maar ik zal het ‘kort’ houden. We gingen de boot in, en na een uitleg over de mantaray’s trokken we onze wetsuits aan. Hierna werden we onderverdeeld in twee groepen (omdat je niet met teveel mensen tegelijk mag zwemmen), en ging de spotter plane de lucht in. Dit vliegtuig kijkt dus vanuit de lucht waar de mantaray’s zich bevinden. En toen was het opeens zover….we zouden eigenlijk eerst een oefen-snorkel doen om het een beetje te leren (dit was mijn tweede keer ooit dat ik ging snorkelen, en onze eerste keer zwemmen met flippers…) maar ze hadden al mantaray’s gespot dus die kans konden we niet laten schieten. Nou ik kan je vertellen, het is een stressvolle onderneming, maar tegelijkertijd een onvergetelijke ervaring! GO GO GO! Roept de begeleider vanaf de boot, als je dat hoort moet je als een gek het water in en zwemmen naar de begeleider in het water, ondertussen natuurlijk wel snorkelen zodat je de mantaray’s ziet, en die gaan hard! We zijn verschillende keren het water in gegaan, en wat zijn die beesten fantastisch! De grootste was ongeveer 4.5 meter in spanwijdte, en ze gaan zo relaxed door het water heen, echt ongelooflijk. Hierna hebben we nog een paar keer in het rif gesnorkeld waarbij Thomas nog rifhaaien gezien heeft en waarbij we ook een aantal schildpadden zagen. Het is echt adembenemend mooi, en soms heb je echt het idee dat je in een Planet Earth documentaire aan het zwemmen bent.
In de middag kwamen we weer aan op het vaste land, maar we hadden de smaak te pakken dus hebben nog een tijdje vanaf de kust gesnorkeld. Wel wat fris als je geen wetsuit meer voor handen hebt, maar nog steeds prachtig! Het mooie van Coral Bay is dat je (in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Great Barrier Reef) gewoon het water in wandelt en meteen koraal om je heen hebt, dat is echt zó bijzonder! Op een gegeven moment veranderd ‘fris’ in ‘koud’ en besluiten we richting de camping te gaan voor een heerlijk hete douche en heerlijk avondeten vanaf de ‘barbie’.
Zaterdag 28 juli – Coral Bay
Coral Bay is een van de meest relaxte plaatsjes die we tegen zijn gekomen, met een heerlijke vakantie-vibe. Dus we hebben besloten hier nog een dagje te blijven. Dat is echt het heerlijke van op deze manier rondreizen; je kan helemaal zelf indelen waar je wilt zijn, hoe lang, en wanneer je weer weg wilt. Doordat we al op de plaats van bestemming zijn kunnen we het lekker rustig aan doen, en rond een uurtje of tien liggen we in het water voor onze eerste snorkel van de dag. Het is hoogtij, en dat ziet er prachtig uit want daardoor is de baai heel blauw, maar is het wel een langer stuk door het water waden naar het koraal (de gigantische problemen die je hier hebt…). Na de eerste snorkel wil Thomas nog even een echte duikbril aanschaffen (hij heeft nu alleen een zwembrilletje), dus dat besluiten we te doen. Dit is namelijk wel the place to be daarvoor. Hierna gaan we weer naar het strand en wisselen we snorkelen af met een boekje lezen op het strand, prima combinatie! We zien de meest prachtige vissen (ook nemo-visjes!) en e zien ook een octopus! Ze hebben hier ook een ‘snorkel-trail’ waarbij je dus in het water een soort pad langs het koraal kan volgen, hiervan doen we ook een stuk. De verschillende kleuren en soorten koraal zijn echt leuk om te zien, en op een gegeven moment herken je ook dat sommige vissen vooral bij bepaalde soorten koraal zitten. Aan het einde van de middag gaan we terug naar de camping voor een borrelplankje en een heerlijke douche. Echt een perfecte vakantiedag.
Zondag 29 juli Coral Bay – Exmouth
Ook vandaag blijven we nog even in de relaxte vakantie-modus. De ochtend besteden we lekker relaxed en doen we wat regel dingen. Daarna moeten we van de camping af en zetten we de auto naast het strand. We gaan weer naar ons favoriete plekje (links na de baai, in de baai is het namelijk een heel stuk naar het koraal toe), maar doordat het hoogtij is moeten we tot onze heupen door het water om op ons plekje aan te komen! Hier snorkelen we nog een paar keer, wat vandaag wel lastig is door de sterke stroming. Als het water rustig is kan je een tijd bij een stuk koraal drijven en daar steeds meer dingen zien, maar nu vlieg je echt over het koraal heen. Ook oppassen dat je niet een heel stuk uit de richting drijft dus. Na een snorkel-ochtendje lunchen we bij de auto. We hebben te weinig tijd om weer naar ons favoriete plekje te gaan, dus we besluiten nog even aan het strand in de baai te liggen. We hebben besloten dat dit een van de mooiste plekken op aarde is.
Hierna is het toch echt tijd om deze prachtige plek te verlaten en stappen we in een snikhete auto om naar Exmouth te rijden. Hier staan we weer op een betaalde camping en gaan we morgen op een walvissen tour mee! Verder vinden we Exmouth tot nu toe een beetje tegenvallen, iedereen is er helemaal laaiend over maar wij vinden Coral Bay eigenlijk een stuk leuker…(in Exmouth heb je wel meer tours om te doen, dat is ook de voornaamste reden dat wij er heen gaan). Of we walvissen hebben gezien hoor je in de volgende update; week 4 alweer!
Liefs,
Eva
Be happy, be active, be you! 